F5

Hani böyle inernet browserını açtığınızda 'önceki oturumu kurtar' diye bir şey çıkar. En son çıkarkenki bulunudğunuz siteler açılır falan. Bir de bazen geçmişte girdiğiniz tarihli sayfa açılır hiç güncellenmeden karşınıza. Misal hürriyet.com.tr'ye girmişsinizdir 5 gün önce. Yeniden girdiğinizde de o en son girdiğiniz tarihteki haberler sayfadadır, bir an için afallarsınız 'ulan geçmişe mi gittim' diye. Durumu anlatabilmişimdir umarım. Yani bu bana sık sık oluyo ama şimdi bu olayın insan bedeninde can bulan halini anlatacağım.

Bu da sık sık oluyor bana. Size de oluyordur bence.

Şimdi böyle sabah kalkmaya yakın kafanızda kurgularsınız di mi gün içinde ne yapacağınızı. Havaya göre kıyafet, işle ilgili planlar, gün içinde şu kadar sigara içerim falan, işten sonra ne yapılacağı... gibi bazı senaryolar geçer aklınızdan di mi? Ama bana bu olay bazen tıpkı başta verdiğim örnek gibi oluyor. En son bu sabah oldu.

Bu sabah kafamda neler düşündüm biliyo musunuz?

"İlk ders kimindi ya?
Geç gitsem ne olur ki?
Aynur'a söylerim imza atar yerime nolcak amk
Off bugün Aslı'yı bi yeneyim langırtta. Teke tekte üstüme yok zaten ehehe (Langırtta o kadar iyi değildim ama giderim vardı yine de)
Öğleyin yine güvercin dönerden yeriz. Ucuz hem para cebimde kalır."

Abi resmen 2008'de mezun olduğum okuluma 2010'un Kasım'ında gitmeye hazırlanıyodum.

Sonra bir anda vücudumun F5'ine bastım ve günümüze döndüm.



Bu bir işaret diye düşündüm ve sabahın köründe kalkıp eski fotolara falan baktım. Özlediğimi zaten biliyodum ama bu kadar özlediğimi bilmiyodum lan. Duygulandım sabah sabah. Ne kadar da değişmişim. Hem fiziksel hem duygusal olarak. Onu fark ettim.

Eskiden zayıf ve çelimsizdim. Gözlüğüm vardı. Saçım bi garipti. Bunları eski ben'e bok atmak için söylemiyom. Değişimi analiz ediyom sadece. Fotolara bakınca hak verirsiniz bence siz de bana sevgili okurlar. O zamanlar sigara içmiyordum mesela. Daha bi hareketliydim. Yani Florya'daki okulumdan çıkıp, Üsküdar'da yemek yeyip, sonra Güngören'deki evime döndüğüm zamanlar oldu. Ve bunu seve seve yapıyodum. Amaç yemek değildi. Yediğim yemeğin hiç bir özelliği yoktu yani. Böyle ıslak hamburger gören sarhoş sevinci yaşıyordum gidip yediğimde. Şimdi ne kadar üşeniyom her şeye.



Ama hayallerimin bir kısmını gerçekleştirmek şimdi sevindiriyor beni. İstediğim işi yapıyorum sonuçta. He o zaman bi foto muhabirliği hayalim de vardı ama onu da yaptım 1-2 ay.

Yine de güzeldi bu sabah. 5 dakika da olsa, 3-4 yıl öncesine döndüm. Öğrenciydim yine. Bugüne oranla daha az sıkıntım vardı. Girmediğim derse imza atacak arkadaşı ayarlamak en büyük sorunumdu. Langırt falan. Güzeldi lan. Ama 1saat sonra servis şoförümüz Faik Ağabey'in beni almak üzere Güngören merkezde bekleyeceği aklıma geldi ve öğrenci modundan çıktım. F5 tuşum çalışmasaydı keşke amk.

Ve güzel bir şeyi fark ettim bu olaydan. O zaman samimi olduğum arkadaşlarım yine hayatımda. Yine birlikteyiz. Çok hoşuma gitti bu. Hani okulda çok samimi olup da 'Olm okul bitse de ayrılmayacağız' diyen tipler var ya. Biz onlardan değildik. Ama onların hayalini gerçekleştirdik. 'Daha erken lan, sonraları koparsınız birbirinizden' diyenleri duyuyorum. Size cevabım 'nah koparız lan'


Oha lan sağlam döktüm içimi. 'Bu sefer güldürmedi' diyenleriniz de eminim tebessüm etmişsinizdir biraz. Eskiyi hatırlamışsınızdır. Hatta şimdi eski fotolara bile bakacaksınız bence.


Benim gitmem lazım. Arkadaş çağırıyo kantinde sağlam langırt maçı varmış.

-Geliyom kanka ama devamsızlıkta sınırdayım kalmayalım sonra. Ya sikerim devamsızlığı, imza atar Melike... Ben forvetim ama...