Fark var

"Ya abi anlamıyorsun. Bu seferki başka diyorum. Çok seviyorum ya!"

Ben yalnız takılmayı seven biriyim. Tek başıma çıkar dolaşırım bazen. Yalnız yemek yemek problem değildir benim için. Gezintiye çıkacaksam yanımda biri olmasa da olur. 'Hadi abi yemeğe gidelim, yalnız yiyemiyom ben' diyen insanları hiç anlamam mesela. Tercihim yalnızlık değildir elbette ki. Ama olmasa da olur hani yanımda biri. Sesli harf gibi. Yanımda sessiz harf varsa bana yardımcı olur sadece. Ama tek başıma da bir hece oluşturabilirim. Neyse...

Yine böyle tek başıma bir şeyler içerken yan masada iki gencin diyaloğuna kulak misafirliği ettim. 'Bu seferki başka' diyordu. Ya düşünsenize. İlk insanlardan beri var olan bir duygu. Sayısını yazamayacağım kadar insan aşık olmuş başka bir insana. Ama hala her aşık olan -ben dahil- 'bu seferki başka diyoruz. Nedir ki başka olan? Karşı cinsine ilgi duyman, onu diğer karşı cinslerden ayrı tutman, özlemen, kıskanman, senle ilgilenmemesine bozulman, sinirlenmen ve hatta kendini öldürmeyi düşünmen... Eee? Bu hep, herkese olan şey değil mi? Niye farklı ki? Tamam, o çocuğun bahsettiği, kendi geçmişiyle ilgili 'çok farklı' olması. Yani böyle hissetmediğini düşünüyor. Hepimizin düşündüğü gibi. Ama bence onun farklı olması, o çocukla istediği düzeyde ilgilenmemesinden kaynaklı.

Yani önceleri de ilgi duydu birine. Aşığım dedi. Ama onlardan bir ilgi görüyordu. Bir ilişki yaşamasalar bile, sadece platonik aşık olsa bile, ondan aldığı ufak ama seviyeli ilgiyle 'farklı' olmaktan çıkıyor. Kendi kendine yeniyor aşıyor duygularını. Ama ilgi duyduğu tamamen umursamazsa, ya da ilgili gibi durup bir anda sırtını dönerse işte o zaman farklı oluyor işte. Hele bir de eski sevgili ise akılda olan, o zaman da yaşanacak şeyler olduğunu düşünerek acı çekiliyor sanırım. Herkesin aklında unutmadığı biri vardır mutlaka. 'O başka' deriz. Di mi? Bence sen de diyorsundur. Kesinlikle diyorsun. Bu da öyle bişe işte. Yaşadığın ve yaşayacağın güzel şeylerle hatrında çünkü. Kötü anılara üzülmeyip 'ne güzel kavga ederdik' deyip gülüyorsun çünkü. Ama Şu da bir gerçek ki, yeni bir ilişkiye başladığında, ve başladığın ilişkide mutluysan o eski sevgili sadece akılda kalıyo. Kalbe bir müracatı olmuyo. Farkı da kalmıyo o zaman. Tıpkı şimdi yaşadığın ilişki bitince 'farklı' sanıp daha sonra farklı olmadığını anlayacağın gibi.

Aşk üstüne konuşmak ne kadar haddime bilmiyorum. Ki kabul ediyorum ki bu konuda büyük bir 'loser'ım. Saçmaladıysam kusura bakmayın. Ama benim teorim şudur ki; giden, ayrılıan, terk eden, terk edilen, ulaşamadığın, uzaktan sevdiğin, arkadaş gibi görünüp içten içe ilgi duyduğun kişi farklı değildir. Farklı olan her zaman yanında olandır. Yanında olmadığı, ya da hiç olmayacağı an, farkı falan kalmamıştır.

Hiç teselli edici biri değilimdir aynı zamanda. Böyle sevgilisinden ayrılıp birine diyeceğim en fazla şey, 'boşver ya. takma takma'dır. Yan masadaki çocuğu teselli etmek istedim. Konuşmak istedim. Şu yazdıklarımı ona anlatmak istedim. Ama yapamayacağımı biliyordum. Yapsam bile 'abi inan bu sefer öyle değil, çok farklı!' diyecekti. Ben de farklı bir şey denedim. O farklı olsa da olmasa da hayatın devam ettiğini anlatmaya çalıştım. Umarım anlamıştır.

-Pardon arkadaşım. Topkapı'ya son otobüs kaçta?
-10 falan herhalde abi emin değilim.
-Hımm. Teşekkür ederim. Otobüs önemli ya. Düşünsenize otobüslerin çalışmadığını. Hele doğalgazın, suyun kesildiğini falan. Ulan ne farklı olurdu değil mi?
-Eee.. Evet. Doğru. İyi akşamlar
-İyi akşamlar